jesień rok za rokiem idą

A co jeśli nagle minął rok? 

Trudny, nieczytelny, niejednoznaczny, bogaty w uczucia, myśli.

Zmuszający do zadawania sobie pytań, samoaktualizacji, przewartościowania.

Wszyscy tęsknią za normalnością. Za czymś, co było przewidywalne, określone w znanych ramach, znajome, swojskie, zwyczajne. Pytają tu i ówdzie: kiedy to wróci?

Inni zaś widzą szansę na zmianę. Tworzą nową kanwę rzeczywistości dla działań codziennych.

Wciąż kołacze mi się po głowie myśl: na ile zmiany te będą trwałe, głębokie, prawdziwe?

Czy to tylko ślizg po wierzchu?

Dokąd mnie to prowadzi? Czy ja w ogóle mam coś do powiedzenia?

Za dużo pytań. I wciąż więcej i więcej.

Żadnych dobrych odpowiedzi.

Żadnych piątek i pochwały od nauczyciela.

Żadna odpowiedź nie jest dość dobra. 

Żadna nie jest prawdziwa do końca.

Za dużo odcieni, perspektyw, interpretacji, komplikacji.

Prosto. Prościej. Najprościej.